Noszenie torby sprężynowej

　　Lata nie można przegapić.

　　Pobożność nie musi być głęboka.

　　Wiosna jest porą odchodzenia.

　　Prosimy o zabranie bagaży.

　　Prosimy o spakowanie się na wiosnę.

　　Niech ciepło obudzi zielone myśli.

　　Niech opuszczone gałęzie uwolnią się od rozpaczy.

　　Niech atramentowy styl rozkwitnie.

　　Wrzuć do torby wiosenny powiew.

　　Niech czułość pieści Twoją twarz.

　　Niech kwiaty wznoszą się i opadają.

　　Niech eufonia rozwieje smutki serca.

　　Proszę, włóż wiosenny deszcz do torby.

　　Niech wilgoć deszczu podniesie wyprostowany kręgosłup.

　　Niech lecące strumienie tysiąca wzgórz wypełnią się poezją.

　　Niech dym dziesięciu tysięcy ścieżek pojawi się z głośnym brzękiem.

　　Proszę, włóż swoje myśli do torby.

　　Niech poruszy się czystość serca.

　　I pozwól swoim myślom podróżować przez przyziemność.

　　Niech twój i mój świat będzie pełen zapachu.

　　Proszę, schowaj swoje oczekiwania do torby.

　　Aby wiosna stała się jesienią, a zima zimą.

　　Niech taniec tysiąca lat neonowych sukienek będzie dla Ciebie szalony.

　　Niech z niecierpliwością czekam na Ciebie.

　　Proszę, noś swoją obietnicę w torbie.

　　Niech solidne kroki będą na ścieżce spotkania.

　　Niech żegluga będzie tak radosna, jak wtedy, gdy spotkaliśmy się po raz pierwszy.

　　Niech upojenie pozostanie w jeziorze serca.

　　Proszę, noś swoją skruchę w torbie.

　　Niech życie nie będzie opustoszałe.

　　Uczyń duszę mniej winną.

　　Niech będzie więcej pociechy dla współtowarzyszy podróży.

　　Proszę, podnieś swoją wiosenną torbę.

　　I wędruj przez rozległe pustkowia.

　　Siać pracowitość na świecie.

　　Jestem pewien, że zostanę nagrodzony wierszami, kwiatami, liśćmi i marzeniami.