Babysigns, de "taal" van baby's, zijn de manier waarop baby's communiceren met de buitenwereld. Het is ook een manier voor baby's om uiting te geven aan hun behoeften en fysiologische toestand. Tijdens deze periode kunnen baby's nog niet spreken en kunnen ze alleen de aandacht van hun ouders krijgen door hun gedrag, uitdrukking, stem, ontlasting, enz. Daarom is het heel belangrijk om de juiste kennis van "babytaal" te hebben om een gezonde baby op te voeden.

　　Babytaal 1: Ik ben blij nu ik vol zit!

　　De ogen van de baby knipperen, de mondhoek lichtjes omhoog, een schattig glimlachje van tijd tot tijd, het mondje open en dicht, de armpjes en beentjes schudden ook vrolijk, armpjes strekkend, beentjes schoppend, een blik van gemak en tevredenheid.

　　Babypraatjes kloppen: de buik is vol, de luier is droog, ik ben nu mooi, ik voel me heel comfortabel, er is geen gedoe.

　　Babytaal 2: hongerige buik

　　De baby huilde, die huil met een gevoel van bedelen, het geluid van ritmisch van klein naar groot, deze keer als de hand de baby's wangen of de zijkant van de mond raakt, zal hij onmiddellijk zijn hoofd draaien, zijn mond openen, en zuigactie. Als de moeder haar hand weghaalt, zal de baby nog meer huilen. Als de baby huilt met droge lippen en af en toe zijn lippen aflikt met zijn tongetje, ziet hij er erg prikkelbaar uit.

　　Babytaal: Mama, mijn buikje heeft honger, geef me snel melk! Heb je nu nog tijd om me te plagen? Als je me boos maakt, ga ik nog harder voor je huilen! '

　　Babytaal 3: Mmmmm, ik wil een knuffel!

　　Mama komt van buiten de kamer binnen en begint de dekens van het bed op te rapen en de kleren in de kleerkast uit te zoeken, terwijl het hoofdje van de baby met het silhouet van mama meedraait. Na een lange tijd knijpt de baby zijn ogen dicht en staart somber naar mama.

　　Babytaal: Mama is hier, mama is hier, ik ben zo blij! Mama heeft het zo druk, het is zo moeilijk! Maar waarom knuffelt mama me niet? Mama, ik wil een knuffel.

　　Baby praatje 4: Het is ongemakkelijk om een natte billen te hebben.

　　Na het wakker worden uit zijn slaap of na het geven van borstvoeding, liet de baby plotseling zijn mondje leeglopen, alsof hij veel verdriet had gehad, en huilde toen, niet te hard, geen tranen bij het huilen, en zijn twee kleine beentjes stampten achter elkaar op het dekbed.

　　Zuigelingentaal: moeder, ik heb geplast, kleine billen nat, echt ongemakkelijk, kom me wassen en verschonen.

　　Babytaal 5: Ik moet poepen.

　　Een tijdje na het eten van melk fronst de baby, de huid op zijn gezicht wordt rood, hij lijkt iets moeilijks te doen.

　　Babytaal eigen: Mama, ik heb een stinkende poep. Het ruikt heel erg!

　　Baby talk 6: Het is heet, het is heet, hij zweet helemaal!

　　De baby huilt veel en kijkt ongemakkelijk, zijn armpjes en beentjes blijven dansen en er zit veel zweet in zijn nek.

　　Baby talk: Het is zo warm vandaag, ik ben helemaal nat en voel me niet op mijn gemak, schuif eens op en kijk of het wat koeler is.

　　Babytaal 7: Ik heb slaap, ik wil een dutje doen.

　　Baby's die altijd graag naar hun moeder keken, beginnen opeens ongeduldig te worden, te geeuwen of negeren hun moeder gewoon met vernauwde ogen.

　　Babytaal: Oh, mama! Ik heb een leuke dag gehad vandaag, en je bent behoorlijk moe van het voor me zorgen en me plagen, dus waarom doen we niet allebei een rustig dutje?

　　Baby talk VIII: Mama, ik hou van je!

　　

　　Baby talk proper: Oh, mama, ik hou van je, net zoals een muis van rijst houdt.

　　Babytaal 9: Mama's stem is zo lief!

　　De moeder houdt het hoofdje van de baby vast en praat zachtjes tegen de baby. Op dit moment kijkt de baby naar het gezicht van de moeder en blijft kronkelen.

　　Baby praat: Mama's stem is zo lief, het is zo mooi, stop alsjeblieft niet, ik leer ook met jou te praten.

　　Baby talk 10: De kamer is donker, ik ben bang!

　　De baby heeft zijn ogen wijd open, kijkt naar links en rechts en probeert een lichtbron te vinden. Toen begon het huilen, het op en neer gaan steeds harder en harder.

　　Babytaal: De kamer is donker, ik ben bang! Ik heb nog geen slaap, ik wil niet gaan slapen. Mama, mama, kom op, speel even met me, laat me niet alleen in de donkere kamer.

　　Babytaal XI: Ik denk dat ik ziek ben.

　　De baby huilt plotseling en heftig, en zijn ogen zien er zo dof en dof uit. Het gehuil van de baby is buitengewoon en komt in uitbarstingen die niet te onderdrukken zijn. Na een tijdje kan de baby weer rustig spelen of slapen, maar met tussenpozen huilt hij weer heftig.

　　Babytaal is correct: Mama! Mijn buik voelt niet goed, ik denk dat ik ziek ben, breng me snel naar het ziekenhuis!

　　Babytaal 12: Ik praat niet met vreemden.

　　Een vreemde oom met een volle baard komt naar het huis. De baby draait zijn hoofd en wendt zijn ogen af.

　　Babyprater: Ik heb deze man nog nooit gezien en die baard staat me niet aan! Ik hoor mensen vaak zeggen: praat niet met vreemden. Ga alsjeblieft bewust weg!