Ebeveynler çocuklarının akıllı ve sevimli olmasını isterler, çocuğun entelektüel gelişimini sağlamak için beyinlerini zorladıkları söylenebilir, çocuğu sağlıklı ve akıllı şeyler yapmak mümkün olduğu sürece, aslında akıllı bir çocuk yetiştirmek o kadar da zor değildir. Ancak bazı uygunsuz eğitim yöntemlerinin sadece çocuğun zekasının gelişmesine yardımcı olmadığı ve çocuğun aptallaşmasına neden olacağı ortaya çıktı. Ebeveynler, hangi uygulamaların çocuğun aptallaşmasına neden olacağını, günlük hayatımızda neyin önemli olduğuna dikkat etmemiz gerektiğini anlamaya başlarlar.

　　Ebeveynlerin bunları yapması çocuğun aptallaşmasına neden olur birkaç parça yaparsınız (halk sağlığı ağı)

　　1, çok erken bilgi transferi

　　"Entelektüel gelişim" konusunda istekli olan bazı ebeveynler, küçük çocuklarını okuma, yazma ve aritmetik konularında aktif ve hatta sert bir şekilde eğitmektedir. Hatta bazı ebeveynler çocukları için iyi bir kurs düzenlemekte, sistematik olarak resim, yazı, piyano, bu uzmanlık alanlarını öğrenmekte, çok ağır düzenlemeler yapmakta, böylece çocuklar sadece mutlu bir çocukluk oynama özgürlüğünden yoksun kalmamakta, aynı zamanda ebeveynlerin kendi yüksek beklentilerinin baskısını da taşımaktadır. Ebeveynler, bu akademik bilgilerin küçük çocukların bilişsel yasalarıyla uyumlu olmadığını bilmiyorlar, ancak çocuk anlık hafızaya güvenebilir veya ezberleme yöntemini papağan gibi tekrarlayabilir, ancak anlamayabilir, eğer çocuk kendi kelimeleriyle ilgilenmiyorsa, entelektüel gelişimlerinin teşvik edilmesinde pek bir rolü yoktur, bunun yerine çocuğa büyük bir baskı getirir, orijinal ilgisini kaybedebilir.

　　"İlgi en iyi öğretmendir" bir klişe haline geldi, ancak hala birçok ebeveyn tarafından göz ardı ediliyor. Çocuklarımızın giderek daha zeki olmalarını ve daha fazla öğrenmelerini istiyorsak, öncelikli olarak öğrenme faaliyetlerine olan ilgilerini teşvik etmeli ve artırmalıyız.

　　2, oyunu asla kazanamaz

　　Ebeveynler çocuklarıyla ebeveyn-çocuk oyunları oynamayı severler, çocuğun oyununu anlaması kolay, basit bir açıklama veya çocuğun nasıl yapılacağını bildiği bir gösteri seçmeliyiz, böylece çocuk oyunun eğlencesini ve başarının sevincini yaşayabilir. Oyunu çocuğun anlama yeteneğinin ötesinde oynadığınızı düşünün, ebeveynler kelimeleri açıklamıyor, çocuk ebeveynlere birçok kez kaybedebilir, sadece oyunun zevkini hissedemez, çocuğun bakış açısından, bu başarısızlık deneyimi çocuğu aptal hissettirir, oyunun eğlencesini hissetmesi gerekiyordu, çocuğun "daha fazla hayal kırıklığına uğramasına, daha cesur olmasına" izin vermeye gerek yok! Oyunun eğlenceli olması gerekiyor, bu nedenle çocukları "daha sinirli ve daha cesur" hale getirmeye gerek yok.

　　Ebeveynlerin çocuğun "kaybetmeyi göze alamayacağı" konusunda endişelenmesine gerek yoktur, aslında günlük hayatımızda çocukları cesaretle denemeye teşvik etmek için daha fazlasını yapabiliriz, meydan okuma cesareti, örneğin, çocuğa daha fazla ev işine katılması için rehberlik edebilir, çocuğun odayı ve oyuncakları temizlemeye katılmasına izin verebilirsiniz ve anne ve baba odayı kimin temiz ve düzenli bir şekilde temizleyebileceğini görmek için yarışır, böylece çocuk kendi çabalarıyla zafer sevincini yaşar. Çocuğunuzun kendi çabalarıyla zaferin sevincini yaşamasına izin verin.

　　3、Bir sürü olumsuz ipucu

　　Çok ahlaki bir peri masalı vardır: güzel bir prenses vardır, çocukluğundan beri yukarıdaki bir kuleye kilitlenmiş kötü kalpli bir cadıdır, her gün sadece cadıyı görebilir. Cadı ona her gün "O kadar çirkinsin ki seni gören herkes korkudan kaçar" dermiş. Prenses cadının yalanlarına inanmış ve kendisine gülünmesinden korktuğu için kaçmaya korkmuş. Sonra bir gün kulenin önünden bir prens geçmiş, güzel prensesi görmüş, hayret etmiş ve onu kurtarmış. Prenses kendini aynada gördüğünde gerçekten bu kadar güzel olduğuna inanamadı.

　　Aslında, birçok ebeveyn farkında olmadan "cadı" gibi davranabilir. Ebeveynler akrabalarının ve arkadaşlarının önünde çok alçakgönüllü olabilir ve bazı olumsuz sözler söyleyebilir veya sık sık mükemmel çocuklarıyla karşılaştırabilir ve çocuklarının cesaretini kıran şeyler söyleyebilir, bu da çocuklarını yavaş yavaş etkileyebilir ve onları "damgalayabilir", ebeveynleriyle aynı olduklarını hissetmelerini sağlayabilir. Bunlar çocuğu yavaş yavaş etkileyebilir, çocuğu "damgalayabilir", anne ve babanın söylediği türden çocuklar olduklarını hissettirebilir ve hatta olumsuz sonuçların "düşündürücü etkisini" üretebilir. Bir çocuğun gün boyu bu kadar çok sayıda olumsuz ipucuyla nasıl "beslenebileceğini" ve kendisinin gerçekten çok aptal olduğuna tamamen ve umutsuzca nasıl ikna olmayacağını hayal edin.

　　Özetle: Birçok ebeveyn, çocuklarının kısa bir süre içinde hangi bilgi ve becerileri öğrendiğine odaklanma veya sevgi adına çocuklarının geleceğini yeniden yaratma eğilimindedir. Aslında, çocuğun davranış alışkanlıklarına, hobilerine, yaratıcı düşüncesine ve akıllı ve mükemmel bir çocuğun başarısını belirlemede önemli nitelikler ve belirleyici güçler olan duygusal zeka ve sosyal etkileşimin gelişimine daha fazla dikkat etmeliyiz. Bu nedenle, zarar vermekten kaçınmaya, kendi çocuklarını daha fazla teşvik etmeye ve takdir etmeye, oyunlara ve öğrenme etkinliklerine uygun zaman ve miktarda katılmaya yönelmeliyiz, böylece çocuklar daha çok düşünür, daha fazla beyin, çocuklarımızın daha zeki olacağına inanıyorum.